Praten over sterven

Praten over sterven is niet gemakkelijk en vooral iets dat je liever uitstelt.

Wij stelden ook uit.

En nu besef ik dat ik eigenlijk nog zoveel had willen vragen: 'Ben je bang? Pieker je over sterven? Hoe zie jij ze, de laatste dagen? Maar ook 'Hoe was ik vroeger? Ging ik als kleuter graag naar school? Hoe was jouw kindertijd? Hoe maakte je ook alweer die lekkere saus?'

Natuurlijk zijn er veel mooie herinneringen en misschien heb je er helemaal geen behoefte aan om te praten wanneer je het nieuws kreeg dat je ongeneeslijk ziek bent.

Wil je het toch ter sprake brengen en weet je niet goed hoe beginnen, neem dan een kijkje bij mijn downloads.

Ellen

innig leven - innig afscheid nemen

Waarom innig afscheid

Afscheid nemen doen we dagelijks. We gaan werken, de kinderen gaan naar school, we brengen hen naar hun sportles of ze gaan misschien wel op kamp met de jeugdbeweging. Dat is allemaal heel normaal en we nemen dan ook steeds afscheid, voor even.

Maar hoe neem je afscheid als het is voor het leven?

Praten over sterven en het einde van ons leven is heel wat moeilijker. Waarschijnlijk is het zelfs een van de meest moeilijke dingen die we ooit moeten doen.

En dus gebeurt het dikwijls niet. En dat is jammer.

Ooit moeten we allemaal afscheid nemen van deze mooie wereld. Dat is geen populaire gedachte en het is voor niemand plezierig om daar bij stil te staan. Maar het is wel gewoon de realiteit.

Vind ik het zelf beangstigend om na te denken, laat staan te spreken, over de dood? Absoluut.

Maar die angst weegt niet op tegen het idee dat ik mooier afscheid zal kunnen nemen, dat het voor de mensen die ik het liefst zie gemakkelijker zal zijn om alles na mijn dood te verwerken.

Daarnaast wil ik iets tastbaars nalaten, waardoor mijn geliefden me na mijn dood wat minder moeten missen.

Innig afscheid groeide uit mijn eigen wens om iets moois na te laten. Door veel te lezen en er veel met anderen over te praten, merkte ik dat ik zeker niet de enige ben met die nood.

Ik hoop dan ook dat mijn boeken en producten ook voor jou een meerwaarde zijn.

Je kan nog zoveel betekenen als je er niet meer bent. Je moet het alleen wel voorbereiden. 

wie ik ben en wat innig_afscheid voor me betekent

Ik ben Ellen.

Ik ben gepassioneerd door taal. Ik lees veel en heb massa's boeken. Veel om te lezen, maar een aantal ook gewoon om bij te houden, omdat ze mooi zijn of omdat ze iets betekenen. Boeken geven me rust en ik vind het bijzonder wat je met woorden kan teweegbrengen. Woorden betekenen alles en zonder woorden zijn we niets.

Daarnaast heb ik wat met emotionele nalatenschap.

In 2014 verloor ik mijn mama aan kanker. We wisten dat de ziekte de overhand kreeg en dat ze er aan zou sterven, maar toch kwam het afscheid plots.

Zes jaar later, in 2020 stierf mijn papa heel onverwacht en helemaal alleen in een Roemeens ziekenhuis. Ver weg van ons allemaal.

We waren er twee keer niet op voorbereid. We hadden het nooit over sterven gehad.

Meer dan ooit besef ik dat het belangrijk is om de dood bespreekbaar te maken. Niet alleen op het moment dat het dringend wordt, maar ook voordien.

Maar dan moeten we het er wel over hebben tijdens het leven:

Door met elkaar in gesprek te gaan, of door belangrijke dingen te noteren (of banale dingen, of heel nutteloze die je gewoon doen glimlachen), zodat ze niet verloren gaan.

Ik weet hoezeer ik het zelf mis om een aantal dingen nooit te zullen weten omdat we er niet over spraken en ik het niet meer kan vragen.
Voorbereid zijn dus. Zodat zij die achterblijven, weten dat je er altijd een beetje zal blijven: in herinneringen, in mooie woorden, in de waarden die je overdraagt. Allemaal dingen waar ze veel kracht uit kunnen halen.

En dat hoeft niet triest te zijn. Het kan in mijn ogen zelfs mooi en vooral geruststellend zijn om voorbereid te zijn op een eventueel afscheid.

Ik wil het besef laten groeien dat het oké is om over de dood te praten en er al over na te denken. Zodat diegene voor wie jij er altijd wil zijn, je kan meenemen in zijn leven als je er niet meer bent.

Ellen